دارو درمانی کمردرد: بهترین دارو و قرص برای رفع درد کمر و ستون فقرات

مشورت با پزشک درباره مصرف هر نوع دارو از جمله داروهای بدون نیاز به نسخه، داروهای گیاهی، ویتامین و مواد معدنی و مکمل‌های غذایی اهمیت زیادی دارد. بعضی از این داروها ممکن است با دیگر داروهایی که برای کمر درد مصرف می‌شوند تداخل داشته و باعث بروز عوارض ناخوشایندی شده و یا تاثیر داروهای کمر درد را کاهش دهند. پزشک پس از ارزیابی وضعیت شما، ممکن است برای کمر درد شما دارو تجویز کند. تجویز دارو تقریبا همیشه بخشی از برنامه درمانی برای کمردردهای حاد و مزمن است. داروهای مختلفی وجود دارند که پزشکان می‌توانند آن‌ها را بر اساس شرایط و نیازهای خاص هر بیمار تجویز کنند. داروهای بدون نیاز به نسخه به راحتی در دسترس بوده و اغلب برای تسکین دردهای خفیف تا متوسط موثر هستند. این داروها شامل استامینوفن ، آسپرین ، ایبوپروفن ، ناپروکسن و تعداد زیادی داروی موضعی هستند. به تجربه ثابت شده است که مصرف این داروها در بیشتر افراد در دوزهایی که برای استفاده بدون نسخه تأیید شده‌اند ، بی خطر است.

چه چیزی باعث کمردرد می‌شود؟

اکثر کمر دردها، کمردردهای نامشخصند، بدین معنی که مشخص نیست چه چیزی باعث ایجاد درد شده است. سیاتیک نیز نوع دیگری از کمردرد است که در اثر تحریک یا تحت فشار قرار گرفتن یکی از اعصاب، یعنی عصب سیاتیک، ایجاد شده ، و باعث احساس درد در طول این عصب، گاهی اوقات در تمام طول پا، می‌شود. اشکال نادرتر کمر درد ، شامل ناهنجاری‌های استخوانی ، تومور و عفونت است.

کمردرد دلایل بی شماری دارد ، از آسیب دیدگی و مشکلات فرم بدن و بیماری‌هایی مانند آرتروز و پوکی استخوان ، گرفته تا عوامل مرتبط با سبک زندگی مانند آمادگی بدنی ، سیگار کشیدن ، اضافه وزن و شغل غیره. سن و ژنتیک نیز در این مساله نقش دارند.

کمر درد ، در اکثر موارد، چه درمان شود و چه درمان نشود، معمولاً طی شش هفته برطرف می‌شود. با این حال ، تا 30٪ از مردم به طور دائمی یا مکرر دچار درد هستند. کمر درد حاد معمولا بین چند روز تا چند هفته طول می‌کشد ، در حالی که دردی که بیش از سه ماه طول بکشد درد مزمن محسوب می‌شود.

انواع دارو برای کمر درد

چندین گروه مختلف دارو وجود دارد که برای کمر درد تجویزی می‌شوند:

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS)

NSAIDS ، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی هستند. داروهای زیادی جزء این گروه از داروها هستند، از جمله ایبوپروفن ، ناپروکسن ، اتودولاک ، دیکلوفناک ، نابومتون ، ملوکسیکام و غیره. یکی از زیر گروه‌های این گروه داروها، مهارکننده‌های انتخابی کوکس۲ (یا کوکسیب‌ها) هستند که عوارض جانبی گوارشی احتمالی آنها کمتر بوده و احتمال ابتلا به بیماری‌های و زخم معده با مصرف آن‌ها بسیار کمتر است. همه این داروها باعث کاهش التهاب می‌شوند اما به کاهش درد نیز کمک می‌کنند. این داروها معمولاً برای مشکلات مربوط به آرتروز و سندرم‌های درد نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند.

داروهای شل کننده عضلانی

  تنش و اسپاسم عضلانی معمولاً موجب درد می‌شود که این درد ممکن است ناشی از آسیب دیدگی عضلات و بافت نرم یا دیگر ناهنجاری‌های ساختاری باشد. گاهی اوقات این علائم عضلانی ممکن است شدید و ناتوان کننده شوند. استفاده از داروهای شل کننده عضلانی در حین روند بهبود و درمان ممکن است این علائم را کاهش دهد. این داروها شامل عواملی مانند تیزانتیدین ، ​​متوكاربامول ، كاریسپرودول ، سیكلوبنزاپرین ، متاكسالون و باكلوفن هستند. همه این داروها در درجات متفاوتی می‌توانند باعث خواب آلودگی و گیجی در فرد شوند.

داروهای مخدر 

متداول‌ترین نوع داروی مسکن، داروهای مخدرند که حاوی ترکیبات مربوط به خانواده مرفین هستند. از جمله این داروها می‌توان ترامادول ، کدئین ، هیدروکدون ، هیدرومورفون ، مورفین ، اکسی کدون ، اکسی مورفون و متادون را نام برد. همه این داروها می‌توانند عوارض جانبی مانند حالت خواب‌آلودگی و آرانبخشی، یبوست و حالت تهوع را ایجاد کنند. همه این داروها، به درجات مختلفی، قابلیت این را دارند که در فردی که آن‌ها را مصرف می‌کند به صورت ذهنی و / یا جسمی اعتیاد ایجاد کنند. استفاده از این داروها باید با احتیاط زیاد و تحت نظارت انجام شود. در حال حاضر بر اساس استانداردهای امنیت و سلامت، و همچنین مقررات قانونی، استفاده از این داروها مستلزم ارائه مستندات پزشکی و نظارت بر مصرف آن‌هاست. مصرف الکل با این داروها به شدت ممنوع است.

کورتون 

  درصورتیکه داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی برای تسکین علائم کافی نباشند ، ممکن است برای بیمار داروهای حاوی ترکیبات کورتونی تجویز شود. این داروها می‌توانند به صورت خوراکی یا تزریقی مصرف شوند. داروهای کورتونی اگرچه ممکن است بسیار مؤثر باشند اما به دلیل اثرات سوء بالقوه دراز مدتی که دارند از جمله افزایش وزن و پوکی استخوان، شکستگی استخوان، دیلبت و فشار خون باید به صورت محدود مصرف شوند.

داروهای ضد تشنج 

این داروها در اصل برای تشنج تجویز می‌شوند اما نتایج مشاهدات در سال‌های اخیر نشان داده‌اند که برای دردهای عصبی و دردهای نوروپاتیک نیز موثرند. از جمله این داروها می‌توان کاربامازپین ، گاباپنتین ، پرگابالین و غیره را نام برد. این داروها باید برای چندین هفته مصرف شوند و برای اثربخشی ممکن است نیاز به افزایش دوز آنها باشند. این داروها برای درد، بی حسی و ضعف نیز مفید بوده‌اند.

اگر با وجود فیزیوتراپی و  مصرف داروهای خوراکی درد همچنان ادامه یابد، ممکن است برخی از اقدامات زیر انجام شود:

• ممکن است یک داروی استروئیدی مستقیما به ناحیه خاصی از ستون فقرات مانند مفصل فاست تزریق شود.
• در اغلب موارد، از ترکیبی از داروهای کمردرد همراه با فیزیوتراپی و یا درمان‌های کایروپراکتیک استفاده می‌شود.
• در حین مراجعات بعدی به پزشک ، ضروری است که در مورد هرگونه تغییر لازم در داروها صحبت شود.
• گاهی اوقات ممکن است لازم باشد آزمایشاتی برای نظارت بر عوارض جانبی احتمالی داروها انجام شود.

طب سوزنی و تزریق دارو

• در حالی که برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که طب سوزنی به تسکین کمر درد مزمن کمک می‌کند ، تحقیقات جدیدتر حاکی از آنند که "طب سوزنی ساختگی یا غیر واقعی (Sham Acupuncture)" - که در آن سوزن‌ها در نقاطی غیر از نقاط طب سوزنی و یا با عمقی کمتر از عمق معمول در طب سوزنی در پوست قرار داده می‌شوند- نیز به همان اندازه طب سوزنی سنتی می‌تواند مؤثر باشد. به نظر می‌رسد درای نیدلینگ یا سوزنکاری خشک - که در آن سوزن‌های طب سوزنی در نزدیکی یا روی نواحی که دچار زخم هستند قرار می‌گیرند- و نه روی نصف النهارهای طب سوزنی - نیز درمان مکمل مفیدی در کنار سایر روشهای درمانی است.
• اگرچه در حال حاضر تحقیقات بسیار کمی در این زمینه انجام شده، اما یافته‌های اولیه در مورد بیماران مبتلا به کمردرد مزمن نشان می‌دهد که تزریق سم بوتولینوم (بوتاکس) نیز می‌تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد بیماران کمک کند. با این همه ، هنوز به تحقیقات بیشتری نیاز است.
• در روش‌های تزریقی دارو مستقیما به قسمت‌های مختلف ستون فقرات ، رباط‌ها ، عضلات یا نقاط ماشه‌ای که باعث ایجاد درد تزریق می‌شوند. داروهایی که تزریق می‌شوند متفاوتند، اما معمولاً شامل داروهایی هستند که موجب کاهش تورم ( ازجمله کورتیکواستروئیدها یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی) و درد (داروهای مخدر یا بی حس کننده) می‌شوند. هیچ مدرک محکمی له یا علیه روش‌های تزریقی وجود ندارد ، اگرچه احتمال بروز عوارض جانبی مانند سردرد ، سرگیجه ، درد موقتی در نزدیکی محل تزریق و حالت تهوع وجود دارد.
• پرولوتراپی. در این روش که بیش از 50 سال است انجام می‌شود، مواد تحریک کننده‌ای به رباط‌های ناحیه‌ پایینی ستون فقرات تزریق می‌شود. اگرچه شواهد متناقضی دال بر اثربخشی یا بی اثر بودن این روش وجود دارد، به نظر می‌رسد نتایج این روش با توجه به نوع ماده تزریقی و سایر روش‌های درمانی (مانند دست‌ورزی ستون فقرات یا ورزش) که در کنار آن انجام می‌شوند، متفاوتند.

عوارض جانبی دارو درمانی کمردرد کدامند؟

در استفاده از دارو ممکن است با عوارض جانبی خفیفی مواجه شوید که جای نگرانی نیست.اما اگر عوارض و یا وضعیت بهبودی کمر دردتان بدتر شد حتما با پزشک خود در این باره مشورت کنید.

داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی 

تمام داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAID ها) ممکن است باعث ایجاد زخم و خونریزی گوارشی شوند. گروه جدیدتری از داروهای ضد التهابی با عنوان ، مهارکننده‌های انتخابی کوکس۲ (یا کوکسیب‌ها)، تولید شده‌اند که ممکن است کمتر باعث این عوارض گوارشی بشوند، اگرچه همچنان این خطر به صفر نمی‌رسد. در حقیقت مشکل مهم دیگری که ممکن است در اثر مصرف این نوع دارو ایجاد شود، احتمال بروز مشکلات شدید و مرگبار عروقی از جمله سکته قلبی و سکته مغزی، در صورت مصرف طولانی مدت آنهاست.

استامینوفن 

در اکثر کسانی که برای کمردرد ، از استامینوفن استفاده می‌کنند، عوارض جانبی بروز پیدا نمی‌کند و یا کم است. اما این دارو خصوصاً اگر  با الکل مصرف شود می‌تواند باعث آسیب کبدی شود.

داروهای حاوی مخدر 

مسکن‌های حاوی مورفین یا مواد مخدر معمولاً باعث خواب آلودگی ، سرگیجه و دپرشن تنفسی می‌شوند. با این حال ، این عوارض جانبی معمولاً با ادامه مصرف دارو از بین می‌روند. اگرچه یبوست عارضه جانبی دیگری است که معمولا ادامه پیدا می‌کند. علاوه بر این‌ها ، مصرف داروهای مخدر ممکن است منجر به اعتیاد یا وابستگی شود. سایر عوارض جانبی احتمالی مسکن‌های مخدر شامل موارد زیر است:

• احساس سرخوشی ، بی قراری ، اضطراب ، حمله ، توهم
• کاهش فشار خون و ضربان قلب
• سفتی و انقباض عضلات
• حالت تهوع و استفراغ
• خارش غیر آلرژیک
• تنگ شدن مردمک چشم
• اختلال در عملکرد جنسی
• احتباس ادرار

داروهای ترکیبی مورفین و عوامل آگونیست-آنتاگونیست

مصرف همزمان یک داروی مسکن مستقیم افیونی، مانند مرفین ، با یک داروی آنتاگونیست آگونیست افیونی ممکن است باعث بروز علائم ترک مواد افیونی در بیماران شود. از جمله این داروها می‌توان پنتازوسین، بوتورفانول و نابوفین را نام برد.

داروهای شل کننده عضلانی 

اصلی‌ترین عارضه جانبی داروهای شل کننده عضلانی خواب آلودگی است. این مساله ممکن است به خاطر مکانیسم اثر این داروها برای "تسکین" درد باشد. علاوه بر این ، مصرف داروی کاریسوپرودول ممکن است منجر به وابستگی شود زیرا در بدن به دارویی شبیه به باربیتورات تبدیل می‌شود. داروی سیکلوبنزاپرین (تحت عنوان تجاری فلکسریل) ممکن است باعث خشکی دهان ، یبوست ، احساس گیجی و از بین رفتن تعادل شود. داروی متوکاربامول رنگ ادرار را به سبز ، قهوه‌ای یا سیاه تغییر می‌دهد. داروهای متاکسالون  و کلروزوکسازون  در افرادی که مشکلات کبدی دارند باید با احتیاط مصرف شوند.

داروهای ضد اضطراب 

داروهای ضد اضطراب نیز به خصوص در صورتی که همراه با برخی داروهای دیگر (مانند مسکن‌های مخدر) مصرف شوند ممکن است اثر آرام بخشی ایجاد کنند. از دیگر عوارض جانبی احتمالی این داروها می‌توان به تغییرات خلقی ، سردرد ، حالت تهوع ، مشکلات بینایی ، احساس بی قراری و کابوس دیدن اشاره کرد. درد قفسه سینه و ضربان قلب نیز از جمله عوارض احتمالی این داروها هستند.

داروهای ضد افسردگی

برخی از داروهای ضدافسردگی که برای تسکین درد مورد استفاده قرار می‌گیرند ، همان داروهای سه‌حلقه‌ای قدیمی هستند. این داروها که در گروه داروهای آنتی کولینرژیک طبقه بندی می‌شوند ، عوارض جانبی زیادی دارند، از جمله خشکی دهان ، مشکل در ادرار کردن ، تاری دید و یبوست. از دیگر عوارض جانبی احتمالی این داروها می‌توان به افت فشار خون ، ضربان سریع قلب ، تپش قلب ، افزایش وزن و خستگی اشاره کرد.

تعداد کمی از داروهای ضد افسردگی جدید نیز باعث کاهش درد شده و خطرات وعوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای آنتی کولینرژیک دارند. با این وجود، داروهای مهارکننده‌های بازجدب مجدد سروتونین نوراپی نفرین (SNRI) نیز ممکن است عوارض جانبی زیر را ایجاد کنند:

• بی اشتهایی ( آنورکسی)
• ضعف ، ناتوانی
• یبوست
• سرگیجه
• خشکی دهان
• مشکلات انزال
• سردرد
• بیخوابی
• حالت تهوع
• عصبانیت و برافروختگی
• تعریق

داروهای ضد تشنج ( ضد صرع) 

عوارض جانبی داروهای ضد تشنجی که برای درمان درد استفاده می‌شوند معمولاً با گذشت زمان از بین می‌روند. این عوارض شامل سرگیجه ، خواب آلودگی و تورم در پاها هستند.

داروهای کورتونی 

به طور کلی ، استفاده کوتاه مدت و / یا با دوز کم از داروهای کورتونی منجر به عوارض جانبی کمی می‌شود. اما مصرف طولانی مدت کورتون ممکن است منجر به عوارض جانبی شدید از جمله موارد زیر بشود:

• نارسایی آدرنال ( یا نارسایی غدد فوق کلیوی)- که در آن بدن نمی‌تواند به اندازه کافی نسبت به استرس‌های بدنی واکنش نشان دهد
• تصلب شرایین یا آترواسکلروزیس
• مرگ استخوان
• آب مروارید و آب‌ سیاه
• بالا رفتن فشار خون
• بالا رفتن قند خون
• احتباس مایعات
• خونریزی گوارشی
• تغییرات خلق و خوی
• پوکی استخوان
• سرکوب سیستم ایمنی بدن
• مشکلات خواب
• افزایش وزن
• آسیب دیدگی بافت‌های موضعی

آیا می توان برای کمردرد در کنار مصرف دارو از درمان‌های دستی و فیزیوتراپی نیز استفاده کرد؟

بله اگر درد شدید باشد ، ممکن است پزشک بیمار را به یک متخصص دست‌ورزی (درمان دستی) ستون فقرات ارجاع دهد. بسیاری از درمانگران ، از جمله فیزیوتراپیست‌ها ، متخصصین کایروپراکتیک و متخصصین استخوان درمانی، درمان‌های دستی ستون فقرات را انجام می‌دهند. این درمان‌ محدوده وسیعی از روش‌های درمانی از متحرک سازی  ستون فقرات در محدوده حرکتی آن گرفته، تا وارد آوردن فشارهای سریع به ستون فقرات، که اغلب با صدای ترق توروق همراه است را دربرمی‌گیرد.

• برای مبتلایان به کمر درد نیمه حاد (که بین چهار تا 12 هفته طول می‌کشد) و کمردرد مزمن ، ماساژ نیز ممکن است مفید باشد - به ویژه هنگامی که با آموزش و تمرینات فیزیوتراپی همراه شود.
• استفاده از بند‌ها یا بسته‌های حرارتی ممکن است باعث تسکین موقتی درد در افراد مبتلا به کمر درد حاد و نیمه حاد شود، بخصوص اگر با ورزش همراه شود.
• ترکشن به کشش ستون فقرات در جهات مخالف به منظور افزایش فضای مفصل بین مهره‌ها گفته می‌شود. این روش ممکن است به صورت مکانیکی یا با استفاده از یک دستگاه موتوردار انجام شده و یا درمانگر صرفا از نیروی بدن خود استفاده می‌کند. این روش هزاران سال است که مورد استفاده قرار می‌گیرد - و اگر چنگک‌های شکنجه‌ قرون وسطا را به یادتان می‌آورد ، احتمالاً خیلی بیراه نرفته‌اید. اما اگر هنوز فکر می‌کنید این روش ارزش امتحان کردن را دارد ، خبر بد (یا شاید خبر خوب؟) آن است که این روش مؤثر نیست. عوارض جانبی این روش شامل افزایش درد ، ایجاد مشکلات در سیستم عصبی و نیاز به جراحی در آینده است.
• نتایج مطالعات درباره تاثیر لیزر درمانی با لیزر کم توان در کاهش درد کمر متناقض است و در صورت تاثیر، میزان اثرگذاری آن هم بسته به شدت و تعداد جلسات درمان متغیر است. بنابراین هیچ برنامه درمانی مشخصی برای این روش وجود ندارد.
• در روش تحریک الکتریکی عصب از راه پوست (TENS) سیگنال‌های الکتریکی به پوست وارد می‌کنند ، که عصب‌های زیر پوست را تحریک می‌کند. شواهد زیادی برای نتیجه بخش بودن این روش وجود ندارد.

نوشته دارو درمانی کمردرد: بهترین دارو و قرص برای رفع درد کمر و ستون فقرات اولین بار در کلینیک تخصصی ستون فقرات | درمان غیر جراحی دیسک کمر و سیاتیک پدیدار شد.